ΠΩΣ ΕΓΡΑΨΑ ΤΑ EMIGRAPHS

Mε τα EMIGRAPHS (=Aποδημιογραφές) θέλησα να δημιουργήσω για πρώτη φορά μία σειρά ποιημάτων που να έχουν μία κοινή αφηγηματική γραμμή αλλά και να συνοψίζουν γλωσσικές, ιστορικές, πολιτισμικές και ανθρωπολογικές συνιστώσες γύρω από την αποδημία. Τεχνικά συνέδεσα την γλωσσοκεντρική γραφή με την διαπολιτισμικότητα (τεχνική που ακολουθώ σταθερά εδώ και είκοσι χρόνια περίπου από τότε που άρχισα να γράφω το μακρύ ποίημα REDO A), αυτή τη φορά, όμως, μ’ ένα κοινό αφηγηματικό νού, που είναι η αποδημία σε σχέση με την αποικιοκρατία και την μετανάστευση.

Τα EMIGRAPHS χωρίζονται σε δύο ενότητες, το Decolorization (=Aποχρωματισμός), που αναφέρεται στην αποικιοκρατία και την σκλαβιά των μαύρων της Αφρικής, και τα Arktexts (=Τα κείμενα της κιβωτού), που αναφέρονται στη σύγχρονη αποδημία των Κινέζων. Στον «Αποχρωματισμό» περιγράφεται η διαδικασία μεταλλαγής του χρώματος του ανθρωπίνου δέρματος από μαύρο σε λευκό και πάλι σε μαύρο, μία μεταλλαγή δέρματος και οντότητας σαν αυτή που περιγράφουν οι Deleuze-Guattari στο έργο τους «Aντι-Οιδίπους».

Ο «Αποχρωματισμός» αρχίζει με τα Darktexts που είναι κολάζ από την «Καρδία του Σκότους» του Τζόζεφ Κόνραντ συμπληρωμένο με αυτοβιογραφικά στοιχεία της δικής μου αποδημίας. Στη συνέχεια χρησιμοποιώ διάφορες τεχνικές που σχετίζονται με τις εμπειρίες φόνου και εκπολιτισμού των αφρικανών ιθαγενών. Ιδιαίτερα στο ποίημα «Σκοτωμός» όπου περιγράφονται σκηνές μαζικών φόνων των μαύρων. Ακόμη χρησιμοποιήθηκαν τεχνικές γραφών των λευκών ναυαγών που έστελναν εσώκλειστα σε μπουκάλια σημειώματα με την ελπίδα να φτάσουν στα χέρια κάποιου άλλου λευκού για να τα μεταφέρει στις οικογένειές τους. Περιγράφεται όλο το σκηνικό της φρίκης και της τρέλλας των συνεπειών της αποικιοκρατίας.

Πρόκειται για «ρεντοποιήματα» δηλαδή ποιήματα στα οποία επινοείται μία γλώσσα, η προσωπική μου γλώσσα, είτε μιλώ Ελληνικά είτε Αγγλικά. Το r e d o παραμένει ένα nucleus σφηνωμένο στη συνείδησή μου φτιαγμένο από αρχαιοελληνική υπερηφάνεια, πολλές σύγχρονες εξορίες και αποσπάσματα αποπεριφεριοποιημένου ερωτικού λόγου. Οπως στο REDO A σκοπός μου ήταν να μιλήσω για «αιματοτσακισμένα» και «χρυσοπλημμυρισμένα» λόγια που παίρνουν την υπερηφάνεια και την εκδίκησή τους μέσα από το αίμα των σκοτωμένων κουφαριών, έτσι και στα EMIGRAPHS ήθελα να γράψω «fleeceseslifelessessoftengoatsins», οι λέξεις να στοιβάζονται όπως τα νεκρά σώματα των ιθαγενών. Λόγια γραμμένα με αίμα πάνω στα νεκρά σώματα, ποιήματα γεμάτα πληγές…Τα Ελληνικά μου μπορούν ν’ αναζητηθούν στις αρχαικές και προελληνικές επιγραφές και τα Αγγλικά μου μέσα από τις αλλεπάλληλες φθορές της γλώσσας στις μεταφράσεις της Αγίας Γραφής του King James. Aυτές οι δύο γλώσσες, της Αρχαικής Ελληνικής εποχής με τον Ομηρο και την αγγειογραφία και των μεταφράσεων του King James είναι οι δύο αιώνιοι κιβωτοί όλων των πλωτών πολιτισμών για επιβίωση.



Στα ARKTEXTS (=τα κείμενα της Κιβωτού), που είναι η Κινεζική ενότητα ποιημάτων, το τοπίο δεν είναι σκοτεινό, αλλά κυριαρχεί ο ήλιος και η ξηρασία. Το πρώτο ποίημα «The God’s Earth» είναι μία ανάπτυξη κολάζ από το μυθιστόρημα της Περλ Μπάκ THE GOOD EARTH. Είναι αποκαλυπτικό της ισχυρής σχέσης των Κινέζων με την επιβίωση. No land - no end (χωρίς γή - χωρίς τέλος), δηλ. κανένα τέρμα, κανένα τέλος, ανακύκληση όλων των ιστορικών εποχών με το ίδιο δέσιμο της μοίρας για επιβίωση. Εδώ ανακαλείται ο John Cage με την συνεχή σχέση που είχε με την Κίνα. Η παρουσία του Cage φαίνεται καλύτερα στο επόμενο ποίημα «Un China Men». Η πρόθεση un δείχνει την εξουδετέρωση, την εκμηδένιση, τον ξερριζωμό μέσω του πλήθους. Ο καθένας μπορεί να είναι ένας Ming Kινέζος μέσα στην αποδημία στη Δύση, un china ming, άνθρωποι χωρίς Κίνα και όνομα.

To ίδιο και στο ποιήμα με τον τίτλο LO η τροφή συνδέεται άμεσα με το αίσθημα της ελευθερίας. Τόσο ο «Αποχρωματισμός» όσο και τα «Κείμενα της Κιβωτού» τελειώνουν με αντι-οιδιπόδεια ερωτικά αποσπάσματα. Το ΗEARTS γίνεται HE/ARTS με πολλές προσωπικές αναφορές και τα Arktexts τελειώνουν με το γριφώδες in C.Τί σημαίνει in C; in C(age)? δηλ. Είμαστε όλοι αιχμαλωτισμένοι (caged) στη μουσική του Cage; άλλωστε ανακαλεί και το ομώνυμο έργο του. In Conrad; Στην Κίνα του Πάουντ, in Cathay; in Cecilia, η ερωτική περσόνα στο REDO A; μπορεί να σημαίνει ακόμη in cosmos, in chaos, in cathodοs, ή να είναι δηλωτικό του φεγγαριού. Πιθανόν να σημαίνει όλα αυτά. Πάντως το C δηλώνει το μυστήριο και τη φυγή… εάν το Α δηλώνει την αρχή, την δημιουργία, την καταγωγή, την τέχνη και την ευτυχία και είναι το αρσενικό και το Β δηλώνει το συμπλήρωμα και το θηλυκό, τότε το C δηλώνει την διάσταση του αιθέριου κόσμου, την ανώτερη πραγμάτωση του κόσμου και της ελευθερίας, το φτερούγισμα προς την αρκάνα του σύμπαντος, εκεί που ενώνονται οι ζωές μας, εκεί που ο Πολύφυλος ξανασυναντά την Πολία μετά την υπνοερωτομαχία, η Μεγάλη Υπόσχεση που δίνει η ζωή στο κάθε ανθρώπινο πλάσμα. Ολοι οι ταπεινωμένοι αυτού του κόσμου δικαιούνται ένα κομμάτι Χριστό, λίγο Σταυρό και κάποια κρυφή Εντολή.

Η ποιητική απαγγελία συνοδεύεται απο κολάζ φωνών που διαβάζουν τα ποιήματα ντυμένες με ήχους από την καρδιά του σκότους, τη μεγάλη αφρικανική σκοτεινή ενδοχώρα. Οι λευκοί αναγνώστες, με πυξίδα τα ποιήματα και τους ήχους, περιπλανιούνται στην ενδοχώρα του σκοτεινού κήτους προσπαθώντας να καταννοήσουν, έστω και στο ελάχιστο δυνατό, την μεγάλη αφρικανική περιπέτεια, που είναι και το μεγαλύτερο έγκλημα όλων των εποχών. Στην περιπλάνηση αυτή μάς διασώζει μόνο το Βιβλίο των Βιβλίων, το ιερό κείμενο όλων των εποχών, η Αγία Γραφή, που πέφτει μπροστά στα μάτια μας μετά τον Μεγάλο Σκοτωμό με το ποίημα Deinsular (=η αποπεριφέρεια) που είναι η παραφθορά της Αγγλικής γλώσσας από τις αποικίες, ό,τι διασώζεται από τη Βίβλο, για να μας οδηγήσει τελικά στην Κιβωτό που είναι η Κιβωτός της νέας αποδημίας των σημερινών Κινέζων εμιγκρέ. Τα Arktexts διαβάζονται από αφηγητή, ενώ στο βάθος ακούμε πάντα Κινέζους εμιγκρέ να μιλούν ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ρωσσικά, Βραζιλιάνικα, Ισπανικά, Ελληνικά) με Κινέζικη προφορά. Ετσι διαπλέκονται οι διάφορες Κινεζικές προφορές από Λος Αντζελες, Λονδίνο, Παρίσι, Βερολίνο, Μόσχα, Ρίο Ιανέιρο, Βενεζουέλα, Αθήνα. Επίσης, ακούγονται τυχαίοι αποσπασματικοί θόρυβοι και μουσικές, που ανακαλούν την Κινεζική αγορά. Αναγνωρίσιμος θόρυβος ο Κουρέας της Σεβίλλης του Ροσίνι, ο οποίος και δείχνει συμβολικά το διαχρονικό και γεωγραφικό ταξίδι της όπερας.


Παναγιώτης Μποσνάκης


HOW I WROTE THE EMIGRAPHS

When I was writing the EMIGRAPHS my initial purpose was to create originally a series of poems centered around a narrative construct which could also enable the reader to follow “emigration” from linguistic, historical, cultural and anthropological perspectives. Speaking of my technique, once more I definitely held the opinion to connect language-centered writing with multiple layers of cultural pretexts (a technique which I firmly employ for about twenty years since when I began writing my long poem REDO A). Nevertheless, for first time now the reader will find an action plan to follow, a narrative line that runs steadily throughout the poem.

The EMIGRAPHS are divided in two parts. The first part, entitled Decolorization, refers to colonialism and the slavery of native Africans, while the second part, The Arktexts, refers to contemporary Chinese emigration. Decolorization speaks of the process of becoming of black skin into white and from white to black again, a process of darkness, a lost and changed identity as described by Deleuze-Guattari in their seminal work "Anti - Oedipus".

Decolorization begins with Darktexts, a collage poem from Joseph Conrad‘s Heart of Darkness supplemented with autobiographical notes (or semioses) of my own emigration. Then I employ various techniques related to extreme experiences of mass murder and killing of native Africans. See, for instance, the poem "Scotomos", which could also be titled “Scotomus” to demonstrate better the massively accumulating murder effects. I also used cryptographic techniques of white castaways as they were throwing to the ocean letters in bottles hoping to reach their families. The entire scene of horror and craziness of the colonial consequences are described here.

The EMIGRAPHS are "redo-made poems", that is, poems derived from techniques found in my poem REDO A made by a constructed hybrid language, my own personal mytho-language that speaks both Greeklish and Englgreek. Both English and Greek represent discursive language and imperial formations through history. “ R e d o” remains a nucleus and socius made from Greek archaic pride, multiple exiles and uprootings and eccliptic parts of deterritorialized love moments. While in REDO A my main aim was to speak on behalf of bodies “shattered in blood” ("aimatotsakismena") and “sun-washed by gold” ("chrysoplimmyrismena") that take pride and revenge when piled in stacks after bloodsheds, likewise in EMIGRAPHS, I set out to write "fleeceseslifelessessoftengoatsins," words stacked as the dead bodies of native Africans. My Greek is derived from archajc and prehellenic inscriptions and my English from withered English of repeated translations of King James’s New Testament. These two languages, archaic Greek as found in Homer and early pottery and perishable English in the translations of King James represent the two eternal arks for survival of all floating cultures.

In the ARKTEXTS (= the Texts of the Ark), the Chinese series of poems, the landscape is not dark, but dominates the sun and drought. The first poem "The God's Earth" is a collage poem following Perl Buck’s novel THE GOOD EARTH. It is apocalyptic of the powerful relation of Chinese with survival. No Land - no end, that is, no end, a recycling of all ages in fate of survival. John Cage is here remembered in his continuous relationship with China. The presence of Cage is better evoked in "Un China Men". The prefix “un” shows a strange neutrality and annihilation through the crowds. Everyone, when emigrating to West, can be a Ming, un china ming, people with no China and name.

Also, in the poem “LO:” food is immediately connected with feelings of freedom. Both parts, "Decolorization" and the “Arktexts” end with two anti-oedipal love poems. HEARTS are separated and become HE/ARTS and the “Arktexts” end with an enigmatic in C. What does “in C” mean? perhaps in C (age)? that is to say that we are all “caged” in the music of John Cage? In Conrad? In Ezra Pound’s China in Cathay? in Cecilia, my love persona in REDO A? it is also likely to mean in cosmos, in chaos, in cathodos, or be an indication of the moon. Perhaps it contains all these. For sure, letter C declares mystery and escape… While masculine letter A declares the beginning, creation, origin, art and happiness and feminine B demonstrates companionship and completeness, letter C manifests the ethereal world, the higher state of world and freedom, the flying to universal soul of major arcana, where our separated lives will meet again, where Polifilus will meet Polia after their hypnoerotomachia, the Extended Promise that gives life to every human being. All the wretched ones in this world eventually deserve a piece of Christ, a piece of Cross and a secret Commandment.

The poetic performance is accompanied by a mix of voices that read the poems in a background with sounds from the heart of darkness, the African Hades. The White readers driven by the poems and sounds wander in this dark hinterland trying to understand the African drama, the biggest crime of all ages. In this wandering we are rescued only by the Book of Books, the Holy Bible, that falls before our eyes after Scotomos with the poem “Deinsular”. “Deinsular” demonstrates the decay of the English language by the colonized to finally lead us to “The Arktexts” the new emigration of contemporary Chinese. “The Arktexts” are read by a narrator, while in the background we hear Chinese accented English, French, German, Russian, Portugese, Spanish, Greek. Accents are also intermingled with accidental fragmentary noises and sounds that recall the Chinatown marketplace. The only recognizable noise is Rossini’s The Barber of Seville, that shows the opera’s diachronic and geographic journey.


Panos Bosnakis